Afgelopen jaar overleed mijn allerliefste moeder. Veel te jong, veel te vroeg en veel te snel. Ik kan geen woorden vinden die dit verlies omschrijven. Geen woorden die genoeg zwaarte geven aan de grootheid van dit gemis.
Mijn broer, zusje en ik werden overspoeld door kaarten en berichten. Allemaal even oprecht, attent, goedbedoeld en liefdevol. Soms hele verhalen met prachtige herinneringen en hilarische anekdotes, dan weer alleen ‘gecondoleerd’ met een naam op een voorgedrukte kaart. Het is altijd beter om toch iets te laten weten, ook al weet je niet wat je moet schrijven. Inmiddels zijn al deze kaarten gebundeld en ingeplakt, en blader ik er vaak doorheen. Intens dankbaar voor zoveel betuigingen van troost.
Met deze kaart wil ik je stimuleren de herinneringen die je hebt aan een overledene op te schrijven voor de familie. Die herinneringen maken het beeld van degene die we zo intens moeten missen weer levendig. Zo’n kaart hoef je niet meteen te sturen, het is juist bijzonder om dat na verloop van tijd te doen.
