“Ik herken hoe ze zich voelt. Ik weet wat er is gebeurd. De verdubbelaar is ingezet.
Als er een geliefde sterft, maakt een nieuwe spelleider zijn opwachting. Een quizmaster die uit de coulissen springt zodra er iets moeilijks gebeurt.
Als er iets naars tegen je gezegd wordt, als je fietsband ’s nachts is leeggelopen, als je in je eentje opruimt na een etentje, staat er ineens een man in glittersmoking naast je.
Met harde stem en grote armgebaren vraagt hij of je misschien de verdubbelaar wilt inzetten. Naar het antwoord luistert hij niet. Voor je je hoofd kunt schudden, heeft hij al op de rode knop gedrukt.
Voor je ‘nee, liever niet’ kunt zeggen, is die andere pijn er al bijgehaald. Staat het verlies weer naast je. En het missen. De nieuwe spelleider verdubbelt elk verdriet.
Ik vraag me af of ik zal vertellen over de man met de harde stem en zijn verdubbelaar. Of ik zal uitleggen dat hij ervoor zorgt dat je soms moet huilen terwijl het alleen maar regent.” – een fragment uit ‘Stad Vol Ballonnen’ van Femke van der Laan.
